طرح یک پرسش
در ماههای حرام جنگ و خون ریزی حرام است، پس چرا امام حسین در ماه محرم جنگید؟
احترام ماه حرام در برابر کسانی است که آن را محترم بشمارند، ولی اگر دشمن آن را زیر پا گذاشت و جنگید، در این صورت جنگیدن با آنها اشکال ندارد. قرآن کریم میفرماید: اَلشَّهرُ الحَرامُ بِالشَّهرِ الحَرامِ والحُرُمـَتُ قِصاصٌ... (بقره،194) ماه حرام در برابر ماه حرام! (اگر دشمنان، احترام آن را شکستند، و در آن با شما جنگیدند، شما نیز حق دارید مقابله به مثل کنید. و تمام حرام ها، قابل قصاص است، و به طور کلی هر کس به شما تجاوز کرد، همانند آن بر او تجاوز کنید! و از خدا بپرهیزید (و زیاده روی ننمایید)! و بدانید خدا با پرهیزکاران است( ر.ک: تفسیر نمونه، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران، ج 2، ص 19 ـ 20، دارالکتب الاسلامیة. )
امام حسین رای جنگ به عراق نرفته بود، بلکه مردم کوفه که از دوست داران اهل بیت: بودند، وقتی فهمیدند آن حضرت با یزید بیعت نکرده و به مکه رفته است، نامه نوشتند و از او درخواست نمودند تا به کوفه بیاید اما لشکریان یزید، حرمت ماه محرم را نگه نداشتند و از وارد شدن آن حضرت به کوفه، و همچنین برگشتن به مدینه جلوگیری نمودند، و در سرزمین کربلا با آن حضرت جنگیدند چنان که در روایتی ریان بن شبیب میگوید: روز اول ماه محرم بر حضرت رضا7 وارد شدم، آن حضرت فرمود: ای پسر شبیب محرم ماهی است که در جاهلیت ارج مینهادند و ظلم و کشتار را در آن حرام میدانستند، اما این امت نه حرمت این ماه را نگه داشتند، و نه حرمت پیامبر9 را، چرا که در این ماه ذریه و فرزندان پیامبر را کشتند، زنان آنان را اسیر کردند...( ر.ک: الامالی، شیخ صدوق، ص 129، انتشارات کتاب خانه اسلامیه / بحارالانوار، علامه مجلسی، ج 98، ص 102 و ج 44، ص 285، مؤسسة الوفأ بیروت. )
